سبک های یاددهی در آموزش بالینی پرستاری: یک مطالعه کیفی

زمینه و هدف: مطالعات زیادی در زمینه محیط بالینی اساتید پرستاری و مشکلات مربوط به آن انجام شده است، اما سبک یاد دهی اساتید در بالین کمتر به عنوان یک کل مورد توجه قرار گرفته است. لذا این پژوهش با هدف جستجو، توصیف و تفسیر درک اساتید پرستاری از سبک یاد دهی در بالین انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه کیفی مبتنی بر رویکرد گراندد تئوری است. در این مطالعه پانزده مربی پرستاری به صورت فردی در سال تحصیلی 1386-1385 مورد مصاحبه قرار گرفتند. پروتکل های به دست آمده از این مصاحبه ها به صورت مکتوب درآمد و با استفاده از روش مقایسه مداوم استرائوس و کوربین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: سه مضمون اصلی و دوازده زیر مضمون از یافته ها ظهور یافت که می توانند سبک یاد دهی بالینی اساتید پرستاری را به تصویر کشند. این مضمون ها عبارتند از: چند گانگی سبک یاد دهی، ماهیت یاد دهی بالینی و کنترل و انطباق در جو آموزشی. چند گانگی سبک یاد دهی فرآیند غالب در این مطالعه بود. منحصر به فرد بودن سبک یاد دهی کلی فرد در داده ها بارز بود ولی با توجه به موقعیت، نوع مهارت (محتوا)، محیط آموزشی و امکانات، سطح یادگیرنده و کنترل و انطباق اساتید با جو آموزشی، سبک یاد دهی در آموزش بالینی قابل تغییر و تعدیل بود. نتیجه گیری: هر چند سبک یاد دهی یک پدیده پیچیده می باشد ولی مطالعه حاضر برخی از قواعد و اصول عمده آن را آشکار نمود